Zo uit het niets komt The Rapture met een nieuwe single die zo aanstekelijk is dat deze al dagen op repeat staat. Het pianoriedeltje en de in de 2e helft van de track geplaatste trompetten doen me erg denken aan Laurent Garnier. Let daarbij ook op dat heerlijke onderliggende basslijntje. The Rapture weet dit alles nog wat extra popgevoel mee te geven door een zanger die op repeterende wijze een zinnetje of 2 à 3 over het instrumentale heen weet te zingen. Een track die het festivalgevoel helemaal weet op te roepen wat mij betreft.

Deze plaat kwam ik tegen in de Disco-playlist op 22tracks.com. Zo’n retro/robot/jaren ’80-synth sound blijft vet. Het klinkt hier en daar misschien een beetje cheesy, maar dan wel op een coole manier naar mijn idee. En let op de rollende strings die het nummer maken tot het opzwepende stukje muziek dat het is!