Kr∆mpfh∆ft – First Threshold EP

Joris van Grunsven a.k.a. Krampfhaft komt hard met zijn mengelmoes van dubstep, UK bass, juke en trap. Krampfhaft’s meest recente EP ‘Makin’ Magic’ maakte veel indruk en werd door internationale collega’s als Slugabed, The Gaslamp Killer en Om Unit opgepikt. De Utrechter is al een tijd ook ver over de landsgrenzen succesvol en zat dit jaar samen met James Zoo in de Nederlandse afvaardiging voor de Red Bull Music Academy en speelde o.a. 5 Days Off en Pitch plat. Hieronder een preview van zijn nieuwe EP, een gratis download, banger ‘Carl Sagan The Man’ én als bonus een mixtape van zijn hand die ik nog bijna wekelijks draai…

ps: Op 16 november staat Krampfhaft in Simplon tijdens Update. Check hier!




Death Grips – The Money Store

Afgelopen week werd ik gegrepen door een wel heel opvallende track op het www. Het klonk als een grote brok chaos maar tóch skipte ik terug omdat het kennelijk ‘iets’ met mijn oorschelp had gedaan. Op het eerste gezicht zou je leadzanger Stefan Burnett onder een brug verwachten, schreeuwend naar voorbij rijdende auto’s. Niets is echter minder waar. We hebben het hier over één van de grootste bloghypes van het moment.

“Death Grips. Het briest, het blaast, het spuugt, het slaat je om de oren en heeft een opruiende werking die je gevoeld kúnt hebben toen je voor het eerst Beastie Boys, Public Enemy of Rage Against The Machine hoorde. Intussen is Death Grips geen rap, geen hiphop, geen punk, geen rock, geen samplepop, geen noise en geen elektro. Maar wel zijn de dertien tracks op The Money Store ontstaan uit een giftig ruikend brouwsel waar al die hokjes in zitten gemengd op een manier die je zelden hoorde.” (kickingthehabit.nl)

Edit: terwijl ik dit schrijf kom ik erachter dat Death Grips maandag(!) in de A’damse OCCII speelt. Helaas is de Europese tour afgelast: “We are dropping out to complete our next album NO LOVE. see you when it’s done.”

Super_Collider – Close to a change

Voordat Jamie Lidell internationaal bekend werd met zijn solowerk op Warp werkte hij samen met Cristian Vogel. Deze Chileen had al een stapel albums uitgebracht op Tresor en het befaamde Mille Plateaux, allen abstract, experimenteel en techno.

De samenwerking tussen Lidell werd omgedoopt tot de groep Super_Collider en klinkt als een exacte mix van de experimentele Vogel-electronica en de funk en krachtige stem van Jamie Lidell. Je krijgt keiharde analoge beats die neigen naar triphop, maar in een volgend nummer weer overslaan naar oude techno of vage electronica. Deze diversiteit wordt door Lidell mooi in een geheel gezongen, gezucht en gebrabbeld. Wat Lidell zingt doet er weinig toe, Lidell gebruikt op deze plaat zijn stem als instrument, tekstinhoud is bijzaak.

Super_Collider heeft uiteindelijk maar 2 albums uitgebracht, hierna zijn beide artiesten succesvol verdergegaan met hun solocarrière.

Hieronder de track ‘Close to a change’ van het album Head On uit 1999, een track die deze samenwerking, in al zijn facetten, misschien wel het beste weergeeft.

http://www.youtube.com/watch?v=bcvnoNNqDOo&hd=1

 

Kutmah @ 5 Days Off

Wie had ooit gedacht dat het genre ‘instrumentale hiphop’ tijdens 5 Days Off het monumentale Paradiso zou vullen? En dat zonder de aanwezigheid van het huidige boegbeeld, Flying Lotus? Dit jaar heeft het festival het aangedurfd, met op de line-up twee headliners van formaat (The Gaslamp Killer en Hudson Mohawke), bijgestaan door talenten uit zowel binnen- als buitenland. Het is de tweede dag, de eerste kater is geïncasseerd maar de zin is nog volop aanwezig.

De opbouwende set van Kutmah, aspirant-lid van de Brainfeeder-familie, waartoe onder anderen ook Martyn, Ras G en natuurlijk Flying Lotus behoren, viel me die bewuste donderdagavond erg op. Met een behoorlijke kater heb ik alles rustig vanaf het kerkbalkon mogen aanschouwen en beluisteren. Mijn ene hand met een ‘gunfinger’  in de lucht en in de ander een frisje. Kutmah trekt met dat typische Los Angeles-geluid de zaal weer een stukje voller na Jameszoo, wat ik ook sterk vond maar wat veel rustigere muziek is. De rode draad bij Kutmah is (instrumentale) hiphop, met af en toe een uitschieter in de vorm van een trage dubstepplaat, een snelle juke-track of prikkelende glitch-hop. Van de nieuwe Busta naar diepe, oude dub. Door zijn uitstekende mixwerk klinkt het nergens van de hak op de tak.

Hieronder de bewuste set van Kutmah die avond met niemand minder dan The ***** Gaslamp Killer on da mic! Gangster shit…

Sinjin Hawke – The Lights EP

Kennelijk zat er tóch nog iets diep onder in de zak van de goed heilig man want vandaag stuitte ik op een EP van 5 december j.l. gemaakt door Canadees Sinjin Hawke. Als je de preview van zijn EP ‘The Lights’ hieronder beluistert zul je gelijk denken aan Rustie en Hudson Mohawke. Bij mij staat hij op repeat in ieder geval…!

“An orchestral compilation of swooning, ready to burst dance music equally informed by Rustie, cassette tapes of r&b jams you taped off the radio but then left out in the sun, and the noise you hear right before Young Jeezy runs  you over in a Hummer.”