Onlangs deed Ed Kowalczyk ter promotie van zijn nieuwe album Alive Nederland aan. En aangezien ik een fan ben van het tweede uur ben (Throwing Copper) en de mogelijkheid kreeg om gratis van het concert te genieten, was ik daar bij. Het concert omvatte een mengelmoes van oude Live-nummers en nieuwe Ed-nummers, maar die laatste pik je er zelfs als je het album nog niet gehoord hebt feilloos uit. En helaas niet ten gunste. De ingezette lijn vanaf Dolphin’s Cry waarbij de muziek veel meer richting pop ging neigen heeft hij doorgezet waardoor het nu pop-nummers zijn met een sausje van rock.

Maar op zich is met popmuziek natuurlijk niet per se iets mis. Waar het echter vooral aan ontbeert is gevoel. Geen enkel nieuw nummer weet te raken en alle nummers lijken vooral met een boodschap geschreven dan vanuit een gevoel. Ook die lijn lijkt Ed vanaf Dolphin’s Cry ingezet te hebben. Absolute dieptepunt was wel een afgrijselijke lofzang voor de stad Rome, waarbij ik na het concert nog ben gaan kijken of hij het werkelijk aangedurfd had om dat op het album te zetten. En ja, dat had hij gedurfd…

Godzijdank vervolgde hij direct met Lightning Crashes wat natuurlijk een hoop goed kan maken en er passeerden nog een aantal Live klassiekers de revue die wel resulteerden in kippenvel. Het wordt tijd dat Ed weer eens wat van zich af gaat schrijven en niet teveel vervalt in blije boodschap-nummers die meer thuishoren bij een EO Jongerendag.