Ruim een jaar geleden wist deze triphop-producer van formaat Simplon vol te krijgen, een beste prestatie voor iemand die meer sfeer- dan dansmuziek maakt. Ondanks de goede band en sterke zangeres kwamen de vele prachtig geproduceerde tracks van Bonobo (Simon Green) live niet helemaal tot hun recht. Zijn muziek is het beste te beluisteren na een dag noeste arbeid in combinatie met een hele grote bank en een nog grotere kop thee. Bonobo’s eerste album Animal Magic uit 2000 brengt je geheel tot rust en weet tegelijkertijd je muziekale frontaalkwab te strelen. Kort na zijn debuut tekende de Engelsman bij het gerenomeerde label Ninja Tune om in de daaropvolgende jaren nog drie zeer verdienstelijke albums in elkaar te zetten. Met het geweldige Silver herdefinieert Simon Green het begrip melancholie:

Nog zo’n geweldige Trip Hop plaat, ditmaal de debuutplaat van het britse Lemon Jelly uit het jaar 2000. Heerlijke ‘ rechttoe-rechtaan’ beats ondersteund door een hoop funkiness.  Lekker opgetogen en daardoor uitermate geschikt voor zwoele lentes en warme nazomers.  Je zou je bijna afvragen waarom Royksopp met de undergroundhit ‘Eple’ wel grote bekendheid heeft vergaard, en waarom Lemon Jelly deze bekendheid niet is toebedeeld naar aanleiding van de track  ‘His Majesty King Raam’  die gelijk erg vertrouwd in de oren klinkt. De begintrack “In The Bath” knalt er goed in met een vette beat over een diepe melancholische synthline en ‘A Tune For Jack’ Is lekker jazzy met swingende percussie.

Ik geloof er niets van als je zegt dat je je hoofd stil kan houden als de beat dropt in ‘In The Bath’.

Will Holland, alias Quantic, heeft het regenachtige Worcestershire verruild voor het zonnige Colombia en ik begrijp waarom. The 5th exotic is zijn debuutalbum uit 2001 en staat boordevol funk, soul, jazz en bossanova onder begeleiding van meeslepende hiphopbeats en zuidamerikaanse percussie. De authentieke instrumenten worden bespeeld door Holland zelf, wat vrij bijzonder te noemen is in dit genre. De synergie tussen de verschillende tracks is voelbaar waardoor het album van begin tot eind blijft boeien. Soms opgetogen, soms ingetogen, soms zon, soms regen, soms Engeland, soms Colombia. Dit is die plaat die je draait als de zon schijnt én als het regent, hoe dan ook: je draait hem. Quantic heeft het regenachtige Worcestershire verruild voor het zonnige Colombia en ik begrijp waarom.

“Sometimes i’m wonder if i know where i’m going. I go for a walk like this. And it seams i’ve been walking for years and years and years. And i don’t know wehere i’m going. I hear the Sound leading me on. And i don’t know where it is taking me.” Quantic – Life in the Rain