We gaan weer eens ‘Terug in de Tijd met Timsja’ en wel naar het jaar 1971. Nicholas Rodney Drake neemt in oktober van dat jaar zijn, zo blijkt later, laatste LP Pink Moon op tijdens een vier uur durende opnamesessie. In november van 1974 wordt de dan 26 jarige Drake dood aangetroffen in zijn ouderlijk huis, nadat hij zichzelf  ‘s nachts van het leven heeft beroofd.

Bij het schrijven van het slechts 28 minuten durende album lijkt de Engelsman zijn noodlottige einde al  te hebben bepaald. Zijn akoestische gitaar huilt en zijn teksten zijn zwaarmoedig, maar recht uit het hard. In dat opzicht doet het album denken aan het werk van José Gonzalez. De Zweed die debuteerde met ook twee zware, korte en minimalistische albums die je raken in het diepst van je ziel. Waar Gonzalez nog uitpakte met een klein arsenaal aan instrumenten is op Pink Moon slechts Nick’s akoestische gitaar te horen. Uitzondering is de titeltrack waarop later een piano is toegevoegd. Luister hieronder naar het prachtige ‘Road’.

“You can say the sun is shining if you really want to” 
Nick Drake 1948 – 1974

Met dank aan mijn goede vriend Jeff.