De onderstaande review was wat ik het eerst schreef over Burial, maar dat doet dit album behoorlijk tekort. “Moeite van het luisteren waard..,” is na nadere luistering absoluut niet de typering die Burial verdiend. Burial vangt de magie waar hij naar op zoek is en de secretness op een wijze waarvan je zelden de weerga van zult tegenkomen. Begrijpelijk maar helaas, kon de pers zich niet inhouden en iets van die magie in stand houden en werd in augustus 2008 na een zoektocht de ware persoon achter Burial bekend. Hoewel daarmee wellicht de magie van de persoon achter Burial verdween, is er niets van die magie verdwenen uit de muziek. De muziek en dit album brengen je in een soort rustige gehypnotiseerde state of mind, waar alles lijkt te kloppen. Dit album is een van de weinige voorbeelden van wat muziek met je kan doen en daarvoor niets anders dan lof… Nu hopen dat William Bevan zijn magie ook met bekendheid vast kan houden en navolging kan geven aan twee fantastische albums, die uniek zijn in stijl, kwaliteit en bovenal… gevoel!

Een voor mij relatief onbekend genre, de dubstep dat zijn oorsprong vindt in Engeland. Een van de meest bekende artiesten binnen dit genre moet wel Burial zijn. De heerlijke diepe sounds, die duidelijk geinspireerd zijn vanuit de drum’n bass stroming zijn heerlijk om lekker op een (brakke) zondag te luisteren. Dubstep verschilt van drum’n bass doordat het tempo veel lager ligt en het daardoor meer luistermuziek dan dansmuziek is.

Het album Untrue is alweer het tweede album van Burial en de eerste indruk is dat dit album wat volwassener is geworden. Hoewel het eerste album wellicht wat vernieuwender was. Het nummer Archangel werd, geheel verdiend, al een klein hitje en geniet al wat meer bekendheid. Toch is het hele album de moeite van het luisteren waard en zeker als je van wat diepere electronische muziek houdt, is dit er weer een om te hebben.