Toen ik de eerste klanken van dit album hoorde wist ik meteen dat de makers ervan begrijpen wat ik waardeer in muziek. Het gevoel dat ik na die eerste noten kreeg kwam tijdens het luisteren van de rest van het album zo nu en dan terug. Het is het gevoel waarbij je je tegelijkertijd in rokerige jazzcafe’s, stoffige zolders vol met vinyl, Amerikaanse vooroorlogse zwart-wit films en moderne muziekstudio’s waant. Het bijzondere aan dit album is dat dit idee in een andere wereld te zijn gewoon door drie Hollandse jongens wordt veroorzaakt.   

 Het album is een goeie combinatie tussen akoestische samples en elektronisch vakmanschap. Er zijn enorm veel soortgelijke platen met gesampelde beats gemaakt, wat het extra knap maakt dat dit album zich qua sound toch weet te onderscheiden. Het album is een mengsel van hiphop, soul en funk, maar wel met een eigen Hollands recept. Eén van de beatkunstenaars van The Q4 gaf tijdens De Wereld Draait Door al toe aan Matthijs van Nieuwkerk dat ze in feite alle klanken op de cd van andere muziek hebben gepikt, maar dat hun doel was een eigen draai aan die klanken te geven. Deze eigen toevoeging terwijl je niks toevoegd is denk ik tegelijkertijd het belangrijkste en moeilijkste van goed sampelen, iets waar The Q4 zeker in is geslaagd.