Avant-Garde

Supersilent

May 18, 2012 — Leave a comment

 

Rechtstreeks uit het immer creatieve Scandinavië dit keer twee tracks van de Noorse freejazzformatie Supersilent.

Supersilent is een gelegenheidsband in zijn meest maximale vorm. Ongeveer eens per jaar komen de drie (tot 2009 waren ze nog met hun vieren) heren bij elkaar om er volledig op los te improviseren. Vervolgens worden de beste stukken uit de sessie veelal onbewerkt op cd geknald en uitgebracht op Rune Grammofon.

Daar waar de eerste albums tot het jaar 2001 behoorlijk ruw klinken, vol met piepende, knarsende instrumenten en dikke bakken noise, lijkt Supersilent met zijn laatste albums wat rustiger te worden. Zeker door het verlaten van de drummer in 2009 is de koers meer electronisch geworden.

Het zijn helaas geen massa’s, maar door de liefhebbers wordt deel 6 uit 2003 als een van Supersilent’s beste albums beschouwd. Hier is de band nog een viertal en komt de combinatie van freejazz en electronica misschien wel het best tot zijn recht. Track 6.2 vind je onderaan deze post.

Om de veelzijdigheid weer te geven plaats ik daaronder ook een track van het behoorlijk ruwe Supersilent 4 uit 1998, wat met recht een experimenteel/avant-garde werkje genoemd mag worden. Let vooral op het fenomenale drumwerk. Heftig!

http://www.youtube.com/watch?v=3OQMB7TU-28

 

http://www.youtube.com/watch?v=orxWmmDDV0s

Nils Frahm – Ambre

February 5, 2012 — Leave a comment

Eigenlijk zou ik het nu kunnen hebben over de altijd in capuchontrui gehulde Nils Frahm en zijn muzikale veelzijdigheid. Bijvoorbeeld door te zeggen hoe hij een vaandeldragers is van de steeds verder groeiende populariteit van minimale neo-klassieke muziek. Pianomuziek met folkinvloeden om het wat beter te omschrijven. Een stijl waarmee de klassiek geschoolde Frahm zichzelf probeert te verrijken, dit onder leiding van vriend en leraar Peter Broderick, die hem keer op keer  ‘gedwongen’ out of the box laat denken.

Ook zeer wetenswaardig zou het zijn om te vermelden dat het album Wintermusik eigenlijk bedoeld is als muzikale kerstkaart aan familie en vrienden.  Frahm’s muziek viel echter zo in de smaak bij de ontvangers dat er besloten is dit geheel officieel te releasen. Als eerste in zeer beperkte oplage op het geweldige Sonic Pieces label, een label dat de hoesjes nog met de hand maakt en nummert. Gelukkig is het daarnaast nu ook makkelijker te verkrijgen via het Erased Tapes label.

Maar dit alles doet er allemaal natuurlijk niet toe op een zondagmiddag met de temperatuur onder nul en sneeuw op de daken. Want alleen het luisteren naar Ambre is al genoeg om te begrijpen hoe perfect deze muziek klinkt op een dag als vandaag.

http://www.youtube.com/watch?v=wkbf1-cVUuY

Boris – Feedbacker

January 22, 2012 — Leave a comment

De Boris die vandaag langskomt bij Lekkeretrack is niet de Boris van Idols met zijn nieuwe hit (uhm…), maar de experimentele rockband Boris uit Japan.

Boris is een avantgardistische band met een behoorlijke staat van dienst. De sinds 1995 meer dan 15 uitgebrachte albums vallen daarbij vooral op door het gebrek aan een eenduidige lijn. Het handelsmerk van de band is dan ook om zo ongeveer elk nieuw album met een complete koerswijziging te komen. Dit gaat van rock naar ambient, van metal naar j-pop. Soms is het allemaal iets teveel van het goede, maar hun conceptuele kijk zorgt soms wel voor sublieme releases.

Voor de avonturier, die daarnaast ook nog beetje doorzettingsvermogen bezit, heb ik hieronder de track Feedbacker geplaatst van het gelijknamige album uit 2003. Op dit album is het nummer opgeknipt in 5 delen, maar hieronder is de track in zijn volledige 44 minuten (maar helaas wel in matige kwaliteit) te beluisteren.

Feedbacker is onder de liefhebbers waarschijnlijk het meest geroemde muziekstuk van Boris. De rustig opbouwende intro met dronende gitaren vol feedback begint pas vanaf een minuut of 10 aanvulling te krijgen van drums en een melodielijn. De eerste 18 minuten wordt je tergend langzaam het stuk ingezogen, waarna er een jankende gitaarsolo volgt van zo’n 6 minuten lang. Steeds meer feedback volgt en het geluid blijft continu aanzwellen tot een grote bak noise en gitaren die na een dik half uur op zijn maximale hoogtepunt raakt.  Langzaam bouwt het nummer vervolgens weer af om de laatste minuten weer in kalmere beginsferen terug te keren.

Feedbacker is een track om voor te gaan zitten en om je door op te laten slokken, pas dan komt deze muziek volledig tot zijn recht.

http://www.youtube.com/watch?v=umfFXnbtZ3I

Colin Stetson – New History Warfare Vol.2: Judges

June 18, 2011 — 1 Comment

Colin Stetson heeft met New History Warfare Vol.2 de toon gezet voor 2011 binnen het avant-garde jazz milieu. Met zijn saxofoon heeft hij een plaatje volgeblazen dat elke liefhebber van een beetje experiment zal doen overrompelen. Na veel rondtouren met bands als Arcade Fire, Bon Iver en Feist is het eindelijk de beurt aan Stetson zelf om in de schijnwerper te staan. Gezegend met zoveel talent en techniek vervult Stetson deze rol dan ook moeiteloos.

New History Warfare Vol.2 is zeker geen pure jazz. Stetson heeft bijvoorbeeld elke track een kop en staart gegeven, daarnaast neigt zijn saxgeluid regelmatig naar electronica en rock. Als bijvoorbeeld gastzangeres Shara Worden (My Brightest Diamond) mee gaat zingen over de saxdrones van Stetson is de vergelijking met Portishead gauw gemaakt.

Prijzend aan het album en Stetson is dat hij niet alleen alles solo doet (behalve de vocals), maar de opnames ook nog eens live opneemt en in één take. Geen computertoestanden of nabewerkingen, maar gewoon de real deal. Bijna onvoorstelbaar hoe hij dat allemaal in zijn eentje voor elkaar weet te krijgen.

Stetson weet met onder andere een circulaire ademhaling niet alleen basismelodieën uit zijn instrument te toveren, vaak is juist het oergeluid van de saxofoon leidend in zijn manier van spelen. Zo weet hij zijn sax soms letterlijk te laten gieren en brullen, terwijl op andere momenten alleen een minutenlange saxdrone te horen valt. Het luisteren van de gehele plaat is dan ook de meest verstandige, misschien wel verplichte keuze voor de lezer van dit stuk. Hieronder niet alleen de track ‘a dream of water’ maar ook een livefilmpje van Stetson om zijn genialiteit te kunnen tonen. Beste plaat van 2011 tot nu toe wat mij betreft.