Classics

Cuby and the Blizzards – Somebody Will Know Someday

April 25, 2012 — 1 Comment

Een tijdje geleden heb ik mijn eerste draaitafel gekocht want ook ik ben één van die mensen die weer opzoek was naar het authentieke geluid van de krakende naald. Wanneer je een draaitafel aanschaft loop je natuurlijk altijd het risico om ouders te prikkelen hun oude vinyl van zolder te halen, zo ook de mijne… Gelukkig maar!

Het is alweer een poos geleden dat ik mijn vader zo zag genieten van muziek tot hij de naald op het originele vinylalbum Groeten uit Grollo van Cuby and the Blizzards uit 1967 legde. Natuurlijk heeft deze muziek voor mij minder emotionele waarde dan het voor mijn vader heeft, maar toch werden alle verhalen over overvolle dorpscafés, met een rook- en bierlucht waar het gemiddelde poppodium van vandaag de dag U tegen zegt, opeens een stuk duidelijker.

Het geweldige 6:54 durende “Somebody will know someday” reserveert het grootste deel van de A-kant en ik moet oppassen dat ik het niet grijs draai, anders ben ik bang dat vaders ook een heel andere kant hebben.. Één van mijn huisgenoten leest over mijn schouder mee en zegt; “mijn vader zou een moord doen voor deze LP.”

The Smiths – Strangeways, Here We Come

June 18, 2011

The Smiths is een typisch Britse band uit de jaren ’80, met invloeden vanuit The Kinks en The Jam. Ondanks dat de invloed van de band groot is (en was) in Engeland, zijn ze aan het vaste land nooit echt goed doorgebroken. Erg vreemd eigenlijk, want The Smiths hebben vooral met hun laatste twee albums goud in handen. De zang van de charismatische frontman Morrissey, in combinatie met de zeer melodieuze popsongs, heeft dan ook vele britse bands als Oasis, Franz Ferdinand en Radiohead geïnspireerd.

Het laatste album uitgebracht door The Smiths is Strangeways, here we come en is een soort van conceptalbum en meteen ook het beste album van de band. Zoals the Cure met Pornography en Joy Division met Unknown Pleasures eigenlijk ook hun meest briljante platen hebben uitgebracht als concept, zo is dat eigenlijk ook met The Smiths. Op deze plaat probeerden The Smiths een nieuwe muzikale richting te vinden, met het Beatlesgeluid in het achterhoofd.

Het resultaat van deze nieuwe richting zijn tien prachtige popsongs, allen zeer catchy, af en toe tegen de rand hangend van kitsch en bombast. The Smiths weet over het gehele album echter authentiek en geloofwaardig te blijven, waardoor het vooral genieten is. Het is ook echt een album die je op repeat wil zetten om die melodie in dat ene nummer nog een keer extra te kunnen beluisteren.

Ondanks dat The Queen is dead, het album vooraf aan Strangeways, het beter doet in de ‘best album of all time’-lijstjes , is Strangeways, here we come absoluut het magnum opus van de band.

http://www.youtube.com/watch?v=m_-Jltwbles

The Feelies – Crazy Rythms

November 1, 2010

Het debuutalbum Crazy Rythms van The Feelies uit het jaar 1980 is een klassieker, alleen kende ik het nog niet. En velen met mij ben ik bang. Niet zo vreemd aangezien de eerste twee albums in 2009 pas opnieuw zijn uitgebracht. Voor die tijd was er bijna niet aan te komen.

Bij het beluisteren van het eerste nummer stuiterde ik al van mijn stoel dankzij de uptempo, monotone drums vergezeld door catchy gitaar-riffs. Leadzanger Glenn Mercer zingt over een luie buurjongen die zijn moeder niet helpt met het uitladen van de boodschappen en het op orde houden van de tuin. De buurjongen heeft grotere plannen, betere plannen. De buurjongen is hijzelf. En dit zet gelijk de toon voor de rest van het album. The Feelies gaan het anders doen, beter doen.

En daar zijn ze wat mij betreft ruimschoots in geslaagd. The Feelies hebben met dit album een unieke en magische balans gevonden tussen muzikaliteit, originaliteit en energie. Een balans die ondanks het jaar van herkomst nog steeds past in de huidige tijd. Niet zo’n gek idee om de eerste twee albums opnieuw uit te brengen dus.

Eric B. & Rakim – Paid In Full

September 25, 2010

Onder het kopje ‘Terug in de Tijd met Timsja’ vandaag met enige terugwerkende kracht aandacht voor de classic LP Paid In Full van het legendarische rap-duo Eric Barrier en William Griffin. In hip-hop land wordt dit album uit 1987 door velen gezien als één van de meest invloedrijke in het genre. Het feit dat de LP destijds in slechts een week is opgenomen is maar weer het bewijs dat goede dingen niet altijd veel tijd en moeite kosten. Dat het album slechts 45 minuten duurt is overigens ook te danken aan dit feit. Ruim 20 jaar na de release klinkt Paid In Full echter nog steeds moddervet en uniek.

Na een enigszins tam begin met de tracks “I Ain’t No Joke”, het instrumentale “Eric B Is On The Cut” en “My Melody” komt het album met “I Know You Got Soul” echt los. Het unieke, rauwe en monotone stemgeluid van Rakim is in combinatie met de samples en het werkelijk furieuze scratchwerk van Eric B. een lust voor het oor. Opvallend is ook dat laatstgenoemde, als DJ zijnde, erg prominent aanwezig is op het album. Naast “Eric B Is On The Cut” zijn ook “Chinese Arithmetic” en “Extended Beat” tracks waar Rakim niet aan te pas komt. Tegenwoordig is er op langspeelplaten nog maar weinig plaats voor instrumentale beats. Waarschijnlijk zijn de grote platenbonzen bang dat teveel instrumentale intermezzo’s een album niet interessant genoeg houden. Noem me oubollig, maar ik verlang terug naar de tijd dat hip-hop nog MC-ing én DJ-ing was.

Hoogtepunt van het album is de titel track “Paid In Full” dat gebasseerd is op een rollende, rustige beat die na 30 seconden wordt vergezeld door een basloopje dat dikker is dan de Van Dale. Rakim opent met zijn wereldberoemde “Thinking Of A Masterplan…” en voor de duur van het nummer vraag je je inderdaad af uit welke mouw ze dit meesterwerk toch binnen een week hebben kunnen schudden. Bij aanvang van het aansluitende “As The Rhyme Goes On” brengt een eenvoudig sample enige verlichting; “Pump It Up Homeboy” klinkt het door de boxen. Het zijn de Beastie Boys die in 1986 de hip-hop wereld al hadden doen schudden en lijken via deze weg te willen zeggen dat écht niet alleen Eric en Rakim invloed hebben gehad op de hedendaagse hip-hop. En dat is natuurlijk waar. Toch is hip-hop voorgoed veranderd na het verschijnen van dit album.

Luister hier naar de Coldcut Remix van “Paid In Full” die op de re-issue van het album in 1998 als bonustrack werd toegevoegd. Classic sh*t homeboys and girls.

Eric B & Rakim – Paid In Full (Coldcut Remix) by 2tha9s