The Prodigy feat. Public Enemy – Shut ‘Em Up

Naamloos

Afgelopen week bracht The Prodigy de remixed/bonus-edite van The Day Is My Enemy uit, met featurings van onder andere Dope D.O.D. en Spor. De collab die bij mij het meest in het oog sprong is die met de legendarische hiphopformatie Public Enemy. Met ‘Shut ‘Em Up’ brengen The Prodigy en PE gezamenlijk de subversieve sound die we van ze gewend zijn. In een mash-up van PE’s ‘Shut ‘Em Down’ (1991) en The Prodigy’s ‘Stand Up’ (2009) laat Chuck D – de meest gesamplede MC in de muziekgeschiedenis – zijn zware stem walsen over een oude bekende beat die we nog kennen als afsluiter van Invaders Must Die. De twee rebelse giganten staan woensdag gezamenlijk in de Ziggo Dome.

Onra – The Anthem / Come Closer

Onra_wordisbond

Toen de Frans-Vietnamese hiphopproducer Onra in 2006 zijn roots achterna reisde, zou hij dertig Vietnamese en Chinese platen uit de jaren ’60 en ’70 meenemen naar Parijs. Uit dit materiaal maakte hij een selectie van 32 tracks, wat resulteerde in zijn eerste Chinoiseries-album, een mix van hiphop en Aziatische pop, die met veel korte, repeterende nummers sterk doet denken aan J Dilla’s Donuts. Vooral de hieruit geselecteerde tracks op de EP The Anthem, die zich allen laten kenmerken door een traditioneel Aziatisch geluid met een eigentijdse hiphopsignatuur, zijn de moeite van beluisteren meer dan waard. En voor de echte enthousiastelingen is er ook nog Flumes remix van The Antem.

Dat Onra zich in zijn muzikale oriëntatie niet heeft beperkt tot Zuidoost-Azië en China, bewees hij met de track Come Closer, een edit van het gelijknamige nummer van de Brits-Indiase zangeres Salma Agha; een meeslepende mix van disco en Indiase folklore.

Top 10 van 2012


2012 is toch ook wel weer een heel vet jaar geworden als het gaat om goeie tracks. Ik heb op meerdere blogs kunnen bespeuren dat ‘men’ 2012 magertjes vindt, maar ik denk daar zeker heel anders over. Het was wel moeilijk om tot een goede top 10 te komen en er zullen zeker tracks niet in staan die ook een plekje verdiend zouden kunnen hebben in deze lijst. Denk bijvoorbeeld aan: Blawan, Delano Smith, Marcel Dettmann, Levon Vincent, Mike Huckaby, Lake People, Legowelt, Karenn, Maceo Plex, Skudge e.v.v.a….. Ondanks zoveel moois ben ik toch tot een lijstje gekomen waar ik over tig decennia nog wel op terug kan vallen.

Hierbij mijn top 10 over 2012. HAPPY DAYZ!!!

1) Andrés – New For U (La Vida)
2) Bicep – Vision of Love (Feel my bicep)
3) Todd Terje – Inspector Norse (Smalltown Supersound)
4) Ry & Frank Wiedemann – Howlin | Âme remix (Innervisions)
5) Trevino – Backtracking/Juan two five (The nothing special)
6) Joy Orbison & Boddika – Froth/Mercy (Sunklowun)
7) Burial – Kindred (Hyperdub)
8) Pachanga Boys – Christine (Hippie Dance)
9) Tuff City Kids – Bobby Tacker EP (Unterton)
10) Trevino – Forged (Klockworcks)

Top 10 van 2012


Het einde van het jaar is in zicht, tijd voor de jaarlijkse terugblik op het afgelopen muziekjaar. Hierbij de top10 met mijn persoonlijke favorieten uit 2012. (Wie volgt?)

01 Flying Lotus – Until the Quiet Comes

Los Angeles beataanvoerder doet tegenwoordig zelfs aan rappen (Captain Murphy), maar blijft vooral op de bovenste trede door zijn album vol hiphop jazzy sfeercollages. Wetende dat Flying Lotus nog lang niet op zijn hoogtepunt is geeft alvast hoge verwachtingen voor 2013.

02 Colin Stetson & Mats Gustafsson – Stones

De twee beste saxofonisten ter wereld Colin Stetson (Arcade Fire, Tom Waits, Bon Iver, Feist) en Mats Gustafsson (icoon, held!) mangelen het livepubliek kapot met als wapen alleen hun sax. Experimentele freejazz, dus wees gewaarschuwd.

Continue reading

Tame Impala – Lonerism

Ongeveer een maand geleden werd ik getipt over de band Tame Impala. Ik sla zo’n aanrader meestal op in een speciale lijst in mijn telefoon om later nog eens op te zoeken, iets waar ik in dit geval nog niet aan toe was gekomen. Maar deze week kwam de naam Tame Impala mij voor de tweede keer ter ore, toen ik in een muziekwinkel vroeg welke muziek er werd gedraaid. De dromerige, psychedelische rockmuziek bleek afkomstig van het nieuwe album van de vierkoppige Australische band die al een maand in mijn ‘lijstje’ stond.

Het is duidelijk dat de jongens van Tame Impala goed hebben geluisterd naar grootheden uit de jaren ’60/ ’70, zoals The Beatles en Pink Floyd. Toch hoor je dat de muziek eigentijds en nieuw is, iets wat een eeuwige uitdaging moet zijn voor een band als deze. Met ‘Lonerism’ bevestigt Tame Impala maar weer eens hoeveel goede muziek er de laatste jaren uit Australië lijkt te komen.